Gilles Boeuf
Deelnemer Expert Programma: 'Het spel van intuïtie en betekenis in analoge fotografie' van Machiel Botman
'In 1998 debuteerde ik als dichter bij Perdu met de bundel Gedichten, gevolgd door vijf andere bundels. Ook verschijnt mijn werk in bloemlezingen en ben ik actief voor de Stichting Eenzame Uitvaart. Mijn fotografisch werk sluit aan bij mijn poëzie en is regelmatig geëxposeerd. Ik ben in Frankrijk geboren maar in Nederland opgegroeid. Ik woon inmiddels alweer 20 jaar in Den Haag waar ik lang als freelancer heb gewerkt. Inmiddels maak ik alleen nog maar werk zonder opdrachten.'
Je bent dichter en fotograaf. Wat was er eerst en op welke manier combineer je deze disciplines?
Van mijn vader kreeg ik mijn eerste camera (Canon AE-1!) toen ik als 14-jarige met hem in verband met zijn werk in Beijing woonde voor 6 maanden. Toen begon wat ik ben blijven doen: rondlopen met een camera. Later ben ik freelancefotograaf geworden. Dichten kwam later en het is pas eigenlijk nu voor het eerst dat ik beide disciplines combineer in 1 boek. Voor mij bleef het altijd zeer gescheiden totdat steeds meer mensen mij erop gingen wijzen dat de foto’s en de gedichten die ik maak echt een geheel vormen. Inmiddels ben ik al 25 jaar fotograaf en even zo lang ben ik dichter. Ik publiceerde bundels bij Perdu, Meulenhoff, De Contrabas en nY. Fotograferen deed ik ondertussen overal waar ik kwam. Het was mijn werk maar ook een andere vorm van poëzie dus.
Wat kan je vertellen over jouw poëzie?
Mijn poëzie is wat ik zou noemen: zoekende poëzie. Ik doe geen beweringen, ook niet per se over mijzelf, maar probeer tastend grip te krijgen op wat we allemaal meemaken: eindig zijn in een overweldigende wereld! Natuurlijk kan dat niet zonder beweringen maar ik hoop dat mijn beschrijvingen van de natuur, de stad, de relaties waarin ik leef genoeg open ruimte houden. Mijn laatste bundel Generaties verscheen in 2020 bij nY.
Welke thema’s komen terug in jouw werk als fotograaf/jouw fotografie?
Voor een deel maak ik foto’s op straat al zou ik het niet altijd straatfotografie noemen. Mijn foto’s worden vaak verstild genoemd. Ik denk dat ik met een warme blik kijk naar de mensen op straat, portretten van bekenden, natuurbeelden maar dat in mijn werk ook altijd een gevoel van dreiging om de hoek ligt.
Heb je voorbeelden, andere makers die jou inspireren?
Machiel Botman is sinds mijn begin als fotograaf altijd een inspiratiebron geweest vanwege het persoonlijke karakter van zijn werk. Daarnaast houd ik ook erg van Sylvia Plachy. Ze heeft een prachtig boek gemaakt: ‘Self portrait with cows going home’. Haar werk heeft iets ‘terloops’ wat ik mooi vind. Om die reden houd ik ook van het oudere werk van Wolfgang Tillmans. Op dit moment heb ik steeds meer interesse in fotografen die multidisciplinair werken zoals Jackie Mulder die ik op Instagram heb ontdekt.
Je hebt deelgenomen aan het Expert Programma van Machiel Botman ‘Het spel van intuïtie & betekenis in analoge fotografie’. Op welke manier hebben de lessen van Machiel jou verder gevormd en wat is hieruit ontstaan?
Die lessen zijn van wezenlijk belang voor mij geweest. Het gesprek dat met Machiel en de andere deelnemers plaatsvond, heeft mij geholpen helderder te krijgen wat ik nu eigenlijk aan het doen ben, waar het mij echt om te doen is. Ik heb een beeld gekregen van wie ik ben eigenlijk. Samen denken, zoeken en experimenteren en dat met zoveel kwaliteit in de groep heeft mij mijn eigen werk doen ontdekken. En het heeft mij het zelfvertrouwen gegeven om nu dit boek te maken.
Je werkt op dit moment aan een boek dat fotografie en poëzie combineert, ‘PLACE’, samen met vormgever Victor Levie. Waar gaat het boek over en hoe is het idee ontstaan?
Ik heb gezocht naar een manier om poëzie en fotografie zo samen te brengen dat het echt met elkaar te maken heeft maar ook op zichzelf kan staan. Daarnaast was ik begonnen te zoeken naar een andere manier om fotografie te presenteren en plakte ik foto's op tekeningen. Ook dat moest een plek krijgen.
Het ritme van het boek PLACE brengt 25 jaar fotografie, gedichten en bewerkte foto's samen. Samen gebracht op zo'n manier dat helder wordt waar het in dit boek om gaat: beelden die met elkaar wijzen naar de open plaats waar de woorden, de mensen, de gebouwen en dieren zich aan oriënteren, zoals een open plek in een bos.
Wat zijn je toekomstplannen en dromen?
In januari 2021 zal ik in projectruimte West End in Den Haag mijn foto’s in combinatie met poëzie exposeren. Dat is net als het boek een droom die uitkomt. Ik wil mij steeds verder ontwikkelen richting het combineren van poëzie met beelden en ook het combineren met collagetechnieken en tekeningen.
Hier vind je meer informatie over het boek PLACE
