Afgestudeerd oktober 2020
Als fotograaf en beeldmaker ben ik gefascineerd door het verglijden van de tijd. Ik zoek die tijd in de wereld om me heen. Het strand vlakbij mijn huis, de zee die me rust en ruimte gunt. Het is de tijd die alle organismen op aarde laat ontstaan, veranderen, evolueren, en vergaan, in een schijnbaar oneindige cyclus. Wij mensen zijn onderdeel van die cyclus. Het leven glijdt langzaam uit ons weg. De tijd verandert ons: we drogen op en verkreukelen, tot we sterven en verdwijnen. Niemand kan voorspellen wanneer het precies onze tijd zal zijn. En wat blijft er van ons over, na onze dood? Wat was er vóór ons, wat komt er na ons?
In “Van slijk en tijd gemaakt” heb ik de invloed van tijd van heel dichtbij onderzocht. Ik wilde erin kruipen, en de oorsprong en verdwijning van organismen tastbaar maken. Ik wilde lang kijken en langzaam vastleggen. Om voelbaar te maken dat we slechts een beetje stof zijn, in dat oneindige universum.
Alles van slijk en tijd gemaakt.
Jorge Luis Borges (1899) – “de mens, van slijk en tijd gemaakt” – uit: De Tango, 1964 (vertaling: Hugo Claus)