“Of dit nu wel of niet in mijn omschrijving stond (of in een memo) weet ik niet meer, ik had iedereen natuurlijk vanaf het begin moeten inlichten, maar het was mij even ontschoten. Het was alleen niet met voorbedachten rade en het spijt mij ten zeerste.”
Dit zijn niet de woorden van de Braziliaanse natuurfotograaf Marcio Cabral na zijn ontmaskering als zeer goede beeldbewerker en inventieve fotograaf, nadat deze een opgezette miereneter als zijnde een levende in een uiteindelijk prijswinnende natuurfoto had gemonteerd.
Net als de dividendbelasting zitten er ook hier meerdere kanten aan de zaak. Zeker, de foto is niet in de natuur gemaakt, maar hij zou binnen het begrip ‘story-telling in de meest ruime zin van het woord’ absoluut dienst kunnen doen. Hij vertelt namelijk iets over het leven van een echte miereneter, met die prachtige sterrenhemel en de mieren- dan wel termietenheuvels met het bijzondere groene licht dat door de gaten naar buiten schijnt. Zo in te passen in een boek over het leven van moeilijk te fotograferen levende wezens. Gezien in het echt en ter illustratie verbeeld naar de werkelijkheid.
Tot de uitvinding van de fotografie gold dat zo’n beetje alle schilderijen, etsen en beelden, en dan vaak ook nog niet eens verbeeld naar de zelf waargenomen werkelijkheid, maar naar een gelezen dan wel vertelde. Als dat geen story-telling is weet ik het niet meer. De werkelijkheid en het vastleggen daarvan en het winnen van prijzen (of gewoon minister-president blijven) staan soms op gespannen voet met elkaar.
Een aantal jaren geleden is een onderwaterfotografe geslaagd voor haar eindexamen aan de Fotoacademie en zij heeft mij ooit eens verteld hoe wedstrijden onderwaterfotografie georganiseerd zijn. De deelnemende fotografen mogen een bepaalde tijd onderwater zijn en krijgen een leeg geheugenkaartje mee voor in de camera die, zodra hij/zij boven water komt, direct ingeleverd moet worden. Geen mogelijkheid tot bewerken en aanpassen.
Zouden ze ook in de politiek moeten doen. Bij elk topoverleg een geluidsopname maken van dat hele overleg en dan gelijk inleveren en opslaan. Dan raakt er ook niets meer kwijt. En voor ik het vergeet: wie heeft er een nieuw woord voor story-telling?