alumnus december 2019
hansvanderven.com en hvanderven@home.nl
Wat wil je vertellen over jouw eindexamen werk?
Mijn afstudeerproject was een portfolioboek, met daarin 26 portretten. Dit boek draagt de titel “Patina”. Door de ervaringen in het leven, in voor en tegenspoed, worden mensen wie ze zijn. Dat psychische proces vertaalt zich in een soort patina. Zoals dat in fysieke vorm na verloop van tijd te zien is bij materialen zoals brons en leer. Dat is geen teken van verval, maar toont juist diepte en uitstraling. Voorbij het patina zitten de verhalen van ieders leven, de pijnen die we opgelopen hebben, de kracht en het plezier. “Ik zie in jou alle personen die jij bent geweest” (vrije vertaling Hersenschimmen, J. Bernlef). Het gaat om sporen van tijd en leven, overigens niet alleen bij oude mensen. Tijdens het fotograferen probeer ik een sfeer van vertrouwen te scheppen zodat de persoon mij toestaat iets van dat patina in zijn of haar gelaat te lezen. Ik ervaar dit als een geschenk.
In welk opzicht heeft jouw werk zich ontwikkeld tijdens het eindexamen jaar?
In het eindexamenjaar heb ik twee belangrijke dingen ontdekt. Dat mijn fotografie een verlengstuk is van mijzelf en dat ik op zoek ben naar een “eerlijk” portret. Harmonie, respect en vertrouwen zijn essentiële waarden voor mij. Ik hecht eraan dat mensen eerlijk zijn, zowel in hun gedrag als in hun expressie. Daar ben ik naar op zoek. Ik geloof er (niet meer) in dat je de existentiële kern van een individu in één beeld kunt vangen. Ik probeer wel een beetje in de buurt te komen. In het eindexamenjaar ben ik me helemaal gaan richten op het portret sec, zonder een fysieke context. Dat heb ik gedaan zodat ik kan werken aan een eenduidige en herkenbare fotografische benadering.
Wat zijn jouw plannen en uitdagingen voor de komende maanden?
Na het afstuderen aan de Fotoacademie is er opeens ruimte om dingen te doen die je hebt uitgesteld door de drukke periode van afstuderen. Ook heb je de tijd om rustig over een aantal dingen na te denken. Op dit moment ben ik bezig met het verder uitdenken van een nieuw concept voor een volgend project. Daar wil ik in maart 2020 mee starten. Een project waarbij ik weer mensen ga portretteren (ca. 40 personen). Ik heb het gevoel dat ik voor ongeveer 70% op weg ben met het ontwikkelen van het goede idee. Zoals ik er nu tegenaan kijk, wil ik het resultaat in boekvorm laten verschijnen.
Met wie zou jij heel graag een kopje koffie drinken?
Met zoveel mensen. De mensen die ik portretteer. De tijd nemen om elkaar wat beter te leren kennen. Er zijn zoveel interessante mensen. Maar je bedoelt waarschijnlijk met welke bekende persoon. In de afstudeerfase heb ik met diverse bekende fotografen een gesprek mogen hebben. Dat was heel inspirerend. Daar was Koos Breukel ook bij. Met hem zou ik best nog eens graag onder het genot van een kopje koffie willen verder praten over de fotografie en hem mijn werk laten zien.
Wat zijn jouw ambities en waar wil je aan werken de komende 3 jaar?
Mijn ambities liggen vooral op het terrein van vrij werk. Dat betekent dat ik mijn eigen opdrachtgever ben. Natuurlijk zou ik het leuk vinden om voor een krant of magazine een aantal portretten te maken. Maar, dan wel portretten die geplaatst kunnen worden in de sfeer van “human interest”. Het accent zal hoe dan ook liggen op het uitvoeren van door mij zelf geïnitieerde projecten. De rode draad in die projecten zal mijn interesse in de ander zijn. Mijn interesse in de ander ligt op het hoogst persoonlijke niveau. Bijvoorbeeld, de dakloze als mens interesseert mij. Niet zozeer de persoon als onderdeel van een groep en de leefomstandigheden enz. Hoe belangrijk het ook is die zaken in beeld te brengen, mijn focus ligt op die mens als individu. Hoe is het zover gekomen? Wat is er met je gebeurd? Toch die vragen vanuit een existentieel perspectief.
